Wie steekt ons een nieuw hart toe?!?!

Na 5 uur lang als sardientjes in een blik over semi geasfalteerde bergwegen zijn we aangekomen in Udomxai. Zo'n rit is niet erg aangenaam als je een beetje slecht voelt en helemaal niet als je in een dorpje stopt waar ze en publiek een hond zijn aan het slachten, maar goed Dit is over vandaag en volgens mij lopen we al weer een dikke twee weken achter!

Na ons laatste bericht zijn we met een groep van 9 personen gaan raften van Pai naar Mae Hong Son. Een erge mooi 2 daagse-trek waarbij we na een paar uur raften en een watervalletje aankwamen midden in de jungle. Het enige smet op de avond was dat niemand gitaar kon spelen. Volgende ochtend maakte dit overigens weer helemaal goed:P! Lekker ontbijtje met gebakken eitje en een toast met jam! De tweede dag werd het raften wat interessanter, de rapids gingen sneller en sneller en we werden goed door de boot heen gegooid. Na een cliffjump van 9 meter en bodyraften (geen aanrader), kwamen we aan in Mae Hong Son. Een dood stadje, maar de geruchten waren er dat het die avond de beste avond was om in Mae Hong Son op stap te te gaan:)(zoals we dat hier wel vaker citeren). De volgende dag hebben we met twee Engelsen (Harry en John) een auto gehuurd en zijn we naar de Karen Longnecks gereden. Een aparte ervaring omdat de longnecks helemaal niet volgens hun traditie de vele ringen om hun nek dragen. Maar puur voor toeristische doeleinden. Het gevoel dat we hadden was moeilijk te beschrijven, we wisten niet goed of we medeleiden met die mensen moesten hebben of dat het allemaal was opgezet om dit gevoel te creeeren.

Dit dorpje lag overigens tegen de grensovergang van Birma. Deze was uiteraard afgezet en op onze weg naar het dorpje zagen we ook meerdere Busjes van de VN. Doordat we de afgelopen 2 weken in de buurt van de grens met Birma zaten hebben we veel (spook)verhalen gehoord. Uiteraard kunnen we niks vanuit onze eigen ervaringen vertellen, maar de geruchten lopen uiteen van massale executies van monikken, werkkampen tot martelingen. Oftewel, hier worden flink wat mensenrechten geschonden. Het jammere is dat wij hier weinig tot niks over lezen in het nieuws.

Maar goed, na Mae Hong Son hebben we weer een aangename busreis van 8 uur mogen ondergaan richting Chiang Mai. Als 'Farang' moet je niet verwachten dat er bij het inrichten van de bussen is gedacht dat er ook wel eens mensen zouden kunnen zijn die boven de 1.60 m lang zijn :S. Lekker krap en een ongelofelijk houten kont dus!! In Chiang Mai aangekomen hebben we twee dagen een brommertje gehuurd en kunnen we nu wel zeggen dat we het drukke verkeer aardig onder de knie beginnen te krijgen. In ons vorig bericht schreven we dat het erg gevaarlijk was om met een brommertje op de snelweg te rijden. Hier komen we enigzins op terug. Het verkeer in Chiang
Mai lijkt op het eerste gezicht chaotisch en dat is het ook, maar het verschil met het verkeer in Nederland (Europa) is dat iedereen enorm goed oplet en ondanks de vele verkeersovertredingen niemand zich hier druk om maakt. Het gevolg is dat we in de drie dagen brommeren in en rond chiang mai geen ongeluk (Dit kan geen toeval zijn!!) hebben gezien, geen hufterigheid hebben kunnen bespotten en dat we eigenlijk in Nederland zijn vergeten waarom we op de weg zitten. Simpelweg om heelhuids van A naar B te gaan. Het negeren van de verkeersregels maakt niet uit zolang de mensen maar om je heen weten wat je gaat doen!
Om ff bij ons verhaal te blijven we zijn met de brommertjes twee dagen lekker gaan ontspannen bij een meer zo'n 10 km buiten de stad. Hier lagen bamboo hutjes op het water waarbij je lekker kon chillen en hebben we ook ff de specialiteit geprobeerd: Dancing Shrimps (zie video:)).

Voordat we Chiang Mai gaan verlaten in dit verhaal, wil Koen nog een ding met jullie delen. Op een avond was hij even alleen erop uitgegaan en was beland in een Thaise discotheek, na menig drankje moest hij nodig naar de wc. In een beschonken toestand nam hij plaats bij de wc waar de vlieg uit de pot gepiest moet worden. Voordat hij het wist kreeg hij een warme doek in zijn nek gelegd. Zeer aangenaam na de vele ervaringen van de afgelopen weken. Helaas en gelukkig bleef het niet alleen bij een warme doek maar kreeg hij een Thaise massage terwijl hij staand zijn ding was aan het doen. ( Om misverstanden uit de lucht te nemen: Het was geen erotische massage). Nadat zelfs een tweede persoon mijn kuiten begon te bewerken en koentje hangend met zijn rug op de borst van een Thai gekraakt werd, weet hij nog steeds niet of hij alles veilig had opgeborgen. Bij het verlaten van de wc bekroop hem het vreemde gevoel van volkomen ontspannenheid en een totale shoktoestand.

Na Chiang Mai zijn we doorgereisd naar Chiang Khong, waar de grensovergang ligt met Laos. Waarna we met een tweedaagse trip van Huaxay naar Luang Prabang zijn gegaan. Een erge mooie maar uiteraard weer een minder comfortable tocht. Onze stopover in Pak Beng was eigenlijk voor ons de eerste keer dat we echt geconfronteerd werden met armoede. Jongetjes die onze lege flessen weggriste op het moment dat we met onze boot aankwamen. Halfvolle zakken chips die werden uitgelikt. Pak Beng is dan ook een stadje waar alle slowboats van Huaxay na Luang Prabang stoppen. Een heel klein plaatsje waar veel toeristen komen en helaas trekt dit ook gespuis aan.

Laos heeft van de fouten van zijn buurman (Thailand) geleerd en heeft wel een erg dubieuze wet ingevoerd, het is namelijk verboden om als buitenlander een seksuele relatie te hebben met iemand uit Laos. Doe je dit wel dan kan je een boete van 500 tot 5000 dollar boven je hoofd hangen of je kan zelf worden ingesloten. Onze Canadese vriend Marc was erg blij dat we deze info met hem hadden gedeeld, want hij houdt wel van een beetje snoepen van de aziatische schoonheden.

Luang Prabang is een erg relaxed en leuk en klein stadje met een vermelding op de Unesco werelderfgoederenlijst. Het staat bekend om zijn mooie hystorische binnenstad met zijn vele tempels. Elke ochtend is er een processie van monikken die van 6 tot 7 netjes in een rijtje overstraat lopen om eten in ontvangst te nemen van iedereen die maar eten wil geven, want monikken mogen niks bezitten en moeten dus de dag door komen met de dingen die ze van mensen krijgen. Voor elke portie eten krijgt je dan een portie geluk terug van de monnik. Het rare aan deze optocht is dat de monikken gewoon TE veel eten krijgen. Zodat naast elke stoet monikken jongetjes lopen die graag het overtollige eten in ontvangst nemen. Ook zitten er mensen langs de weg die weer monikken smeken om eten. Het is een soort kringloop van voedsel als je het zo bekijkt, maar erg vaag maar ook weer mooi om mee te maken. Op de marktjes zijn we trouwens ook nog vele dingen tegengekomen die je eetlust niet ten goede komt.

Het laatste verhaal voordat de cirkel weer rond is was eergisteren toen we alle goede raad van de lokale tuk-tuk chauffeurs in de wind sloegen en lekker op zijn nederlands op de fiets naar waterval kuang xi gingen. Een helse tocht om meerdere redenen. Nummer 1 we hadden de curfew (avondklok) van 11.30 pm in de wind geslagen en waren we naar de bowlingbaan gegaan die wel nog open was. Na menig biertje en dat het weer de beste avond was om op stap te gaan in de bowling alley net buiten Luang Prabang zijn we nadat we ons helemaal verlopen hadden toch nog redelijk heelhuids thuis aangekomen en zijn we de volende dag op het warmste punt van de dag naar de waterval gefietst (35 km heen 35 km erug in de bergen). Het resultaat een zeker verdiende duik bij de prachtige watervallen. Hier werd wel duidelijk dat ze in zuid-oost azie het niet zo op veiligheidsvoorschriften hebben.

Bij de waterval zat ook een tijger die net nog gered is kunnen worden uit de handen van stroppers. Na een 10 minuten het beestje van een meter afstand te mogen bewonderen en wij al een stukje verder langs het hek waren gelopen, rende deze krachtige kat langs het hek onze richting op. Bij het passeren van Koen kwam er een bijna mannelijke kreet uit zijn mond waarna hij van angst op de grond viel. Een echte held!

Het begint nu een beetje te lang te worden. Dus we gaan ermee stoppen. Als iemand ons meer geheugenruimte zou willen geven voor op de site is dat altijd welkom. Anders gaan we geld inzamelen met een prijsvraag. Iemand suggesties? En uiteraard weer bedankt voor de vele leuke reacties en deze keer moet het uiteraard weer overtroffen worden!!

Veel groetjes en een kus!!!

Rens en Koen