Under down under, Tasmanie!

Hey buddies!!

Na een lange tijd, eindelijk weer eens een berichtje uit Australie! Alles gaat hier nog lekker z’n gangetje en ik werk inmiddels alweer een hele poos in mijn duits biercafetje waar ik het prima naar mn zin heb. Ik woon nog steeds op dezelfde plek dicht bij het strand van Bondi waar het kwik van de thermometer langzaam rond de 20 graden begint te liggen. Helaas is het strandweer nu toch echt voorbij en wordt het langzaam tijd om mn biezen te pakken en naar warmere plekken te reizen.

De afgelopen weken heb ik mijn garderobe een beetje moeten uitbreiden en aangepast op de weeromstandigheden. Met 2 korte broeken, 2 lange broeken, 5 t-shirts en een trui ga ik hier de winter waarschijnlijk niet doorkomen! De afgelopen weken werd het weer eens tijd om een nieuw gedeelte van Australie te gaan ontdekken. Frank (Bronckers), Arjen, Jorrit en ik hadden een poos geleden tickets geboekt naar Hobart de hoofdstad van Tasmanie waar we met een campervan het land onder Australie gaan verkennen.

Om jullie een kleine impressie te geven. Tasmanie is een eiland dat ten zuid oosten ligt van het vaste land Australie, heeft ongeveer 450.000 inwoners en is qua oppervlakte iets groter dan Nederland. Het heeft een klein beetje Nederlandse trots, omdat het op 24 november in 1642 is ontdekt door niemand minder dan de nederlander Abel Tasman. Ongeveer 40% bestaat uit Nationale parken en heeft daarmee een plekje verworven op de werelderfgoederenlijst. De locals noemen het dan ook het mooiste en groenste gebied in Australie! Een ander feit is dat Tasmanie niet echt bekend staat om haar schone inwoners, inteelt en incest heeft het eiland in de loop der jaren niet echt goed gedaan. De locals noemen deze mensen dan ook ‚Bogans’

Ons plan was om vanuit Hobart met een campervan het hele eiland een beetje te verkennen en te stoppen bij alle highlights. Drie dagen voor vertrek hebben Arjen en ik lastminute besloten om toch maar die beroemde ‘Overlandtrack’ van Cradle Mountain naar Lake st. Claire te gaan lopen. Een tocht die hemelsbreed 80 km in beslag neemt en gemiddeld zo’n 5 a 6 dagen duurt door het alpenachtige gebergte van Tasmanie. Omdat we maar 2 weekjes hadden om alles te zien hadden we besloten om de uitdaging aan te gaan hem, inclusief sidewalks, in 4 dagen te lopen. Er werd ons geadviseerd om goed voorbereid op pad te gaan. Eten voor 5 dagen, een gasbrandertje om te kunnen koken, een tent voor het geval er geen plek is in de hutten en warme 4 seizoens kleding hadden de hoogste prioriteit. Voor het geval van hoge nood moesten we ook nog een troffel meenemen om een kuiltje te graven voor onze primaire mensenlijke behoeften. Nadat we eindelijk alles hadden ingeslagen en onze parkpassen ed hadden geregeld, konden we op maandagmorgen beginnen met ons avontuur. Een schitterende dag zonder een wolkje aan de hemel! Het was geen gezicht hoe we daar liepen met onze 20 kilo wegende backpacks. Bij Arjen bungelden 4 broden aan de zijkant en bij mij zat er een joekel van een tent aan vastgeklikt! We zijn dan ook menig maal uitgelachen door wandelaars met onze blikjes ravioli, fles cola en koekjes! De meesten brachten gewichtloze pakketjes pasta, soep en meusli met melkpoeder mee...

Het is april, wat betekent dat in Tasmanie de zon kan schijnen, het kan regenen , kan sneeuwen en hard kan waaien in een dag! Het weer is er ontzettend wisselvallig en kan van het een op het andere moment omslaan. April kent 20 dagen regen en 10 dagen zon. De tocht was echt schitterend! We hebben nog geen druppel regen gehad! De route liep door de bergen, moeras, heide en regenwoud. Het was bijzonder om te zien hoe het landschap van het ene moment van heide overging in een woest regenwoud met beekjes en een dichte begroeiing van reuze varens en hoge bomen. Het zicht over de bergen was vrijwel alle dagen optimaal. Een van de hoogtepunten was wel het beklimmen van de Cradle Mountain, waarbij het laatste stuk meer rockclimbing was dan lekker wandelen. Helaas ben ik nog steeds niet over mn hoogtevrees heen, dus je kunt je waarschijnlijk wel voorstellen dat ik net als in China tijdens de route door de tiger leaping gorge, 12 kleuren heb gescheten op die hoogte! Het resultaat was in ieder geval oogverblindend mooi! Uitzicht over de alpen van Tasmanie! De strakke planning voor onze 4 daagse trip was perfect verlopen, totdat we op onze laatste dag aankwamen bij ons laatste checkpoint. Hiervandaan zou de ferry ons om 15.30 uur naar de overkant van Lake st. Claire brengen, zodat we de laatste kilometers rondom het meer niet hoefden te lopen. Na wat radio contact over en weer bleek dat de ferry niet voer. De eerstvolgende was de volgende morgen om 9 uur. Ik kan je vertellen dat we daar niet echt blij van warden. Na 4 dagen gemiddeld zo’n 8 uur per dag berg op en berg af te hebben gelopen, kijk je best uit naar zo’n ontspannen ritje op de boot lekker in het zonnetje, niet dus! Het was al half 3 smiddags wat betekende dat we nog maar 3,5 uur hadden voordat de zonder onder zou gaan en we het track niet meer zouden kunnen volgen.Het laatste stuk zou nog eens gemiddeld 5 uur in beslag nemen. We hadden beiden geen zin om nog een nacht op een houten plank te slapen en besloten dus toch maar in een record tempo dat laatste stuk af te leggen. Gelukkig was het track, in tegenstelling tot de voorgaande dagen, redelijk vlak wat het allemaal een stuk makkelijker maakte! Om half 6, in de schemering :) kwamen we dan eindelijk doodmoe aan bij het visitorcentre waar frank en jorrit ons die middag zouden oppikken. Niemand te bekennen, behalve een ranger die ons gelukkig wist te vertellen dat er 2 nederlanders met een campervan op de camping waren aangekomen deze middag. Frank en Jorrit hadden al voor ons gekookt en de rose stond al een tijdje koud! Diezelfde avond zijn we nog gaan jagen op possums. Lonely planet schreef voor dat we maar es moesten proberen er eentje aan de staart te vangen.... nou...bekijk de foto’s maar!

De resterende dagen hebben Arjen en ik stijf op de achterbank gelegen. Via de 2e grootste stad, Launceston, zijn we doorgereden naar de oostkust waar we een bezoek hebben gebracht aan het stran, Wineglass bay en de oude strafkolonie Port Arthur. Op zaterdagavond, voordat we Port Arthur hadden bereikt hadden we onze camper gestald op een grasveld naast het hotel van het dorpje Dunalley. Het dorpje zag er heel vredig uit en de mensen waren er op het eerste oog heel vriendelijk. Diezelfde avond zou er in de plaatselijke kroeg in het hotel een live band optreden. Aangezien er niet heel veel te beleven viel, hebben we onze zaterdagavond dan ook maar daaraan besteed. We kwamen daar binnen in een soort van kantine achtige kroeg. En ja hoor, daar stond op een podium een Australisch duo een optreden te verzorgen met gitaar, zang en cassette bandjes als achtergrond muziek! Er werd hevig gedanst op country muziek en rock en roll door de locals. Om het even te verduidelijken, gezien het volk wat er rondhing, viel het ongeveer te vergelijken met een gezellige avond in de kantine van Vinkenslag!! En ja hoor, na enkele biertjes stonden Frank, Jorrit, Arjen en ik al op de dansvloer uit ons dak te gaan samen met het uitgelopen dorp! Ik heb me aan het eind van de avond laten vertellen dat deze mensen in geen tijden meer zo’n leuke avond hebben meegemaakt in hun dorpje!
Tasmanie is echt een schitterend eiland! Erg veel natuur met een schitterende rotsachtige kustlijn. Jammer genoeg zijn er maar 2 steden waar het echt een beetje bruist en je veel andere backpackers tegenkomt. Voor de rest hebben we ons echt goddelijk vermaakt en behoorlijk onze lachspieren getraind!

Eind volgende maand zit mijn rondreis er helaas alweer op! De tijd vliegt echt voorbij!!! Volgende week reis ik naar het tropische noord-oosten om met een zeilboot de whitsunday islands in het great barrier reef te gaan bekijken. Een weekje later vlieg ik dan naar Perth. Zoals het er nu naar uitziet treffen Koen en ik elkaar daar weer op 4 juni en reizen we samen de westkust omhoog! Dit wordt ongetwijfeld weer een nieuw avontuur waar we jullie uiteraard weer van op de hoogte stellen!
Tot snel!
Dikke kus Rens

ps. De fotos zet ik zo snel mogelijk weer op mn hyves rensramakers.hyves.nl